مردم روایات بسیاری از موسی بن جعفر (علیه السلام) روایت کرده اند و آن حضرت از تمام مردم زمان خود فقیه تر و قرآن را بیش از همه محفوظ داشت و صوتش در خواندن از همه نیکوتر بود و چون قرآن میخواند اندوهگین میشد و شنوندگانش از خواندن آن می گریستند و مردم مدینه او را زین المجتهدین می نامیدند و به جهت فرو بردن خشم و کظم غیظ و شکیبائیش در برابر ستم ستمگران ، کاظم نامیده شد و پیوسته به این حال بود تا آنکه در زندان آنان بزیر زنجیر به قتل رسید و آن حضرت می فرمود من روزی پنج هزار بار از خداوند درخواست مغفرت و بخشش می کنم.   انوارالبهیه { از تالیفات حاج شیخ عباس قمی (ره) } صفحه 198

صدوق (ره) روایت میکند : که موسی بن جعفر (علیه السلام) ده سال و اندی ( بین سیزده و نوزده سال ) کارش آن بود که پس از طلوع آفتاب به سجده می رفت تا اول ظهر سر از سجده برمیداشت و گاهی هارون برفراز بامی که مشرف بر زندان آن حضرت بود میرفت و او را در حال سجده می یافت از ربیع می پرسید؛ این جامه چیست که من همه روزه در اینجا می بینم ؟!

ربیع میگفت : یا امیرالمومنین این جامه نیست بلکه موسی بن جعفر (علیه السلام) است که همه روزه یک سجده می کند بعد از طلوع آفتاب تا وقت ظهر ، ربیع می گوید ؛ هارون به من گفت دانسته باش که این مرد از رهبان بنی هاشم است ، گفتم پس چرا او را در گوشه زندان در تنگی و فشار گذاشته ؟! گفت هیهات که او رهایی یابد و چاره جز زندانی بودن آن نیست.   انوارالبهیه { از تالیفات حاج شیخ عباس قمی (ره) } صفحه 198