امام اميرالمؤمنين (علیه السلام) در مقام معرّفي خود...

چند جمله‌اي هم از خود امام اميرالمؤمنين (علیه السلام) در معرّفي خودش بشنويم كه ضمن يكي از خطبه‌هايش فرمود:
(يا مَعْشَرَ النَّاسِ سَلُونِي قَبْلَ أنْ تَفْقِدُونِي فَاِنَّ عِنْدي عِلْمَ الاَوَّلينَ وَ الاخِرين)؛
«اي مردم! تا مرا از دست نداده‌ايد [آن‌چه مي‌خواهيد] از من بپرسيد؛چرا كه علم اوّلين و آخرين نزد من است».
(اَما وَ الله لَوْ ثُنِّيَ لِيَ الْوَسادَةُ لَحَكَمْتُ بَيْنَ اَهْلِ التَّوْراةِ بِتَوراتِهِمْ وَ بَيْنَ اَهْلِ الْاِنْجيلِ بِاِنْجيلِهِمْ وَ بَيْنِ اَهْلِ الزَّبوُرِ بِزَبوُرِهِمْ وَ بَيْنِ اَهْلِ الْفُرْقانِ بِفُرْقانِهِمْ)؛
«به خدا سوگند، اگر مسند حكم براي من آماده شود؛در ميان توراتيان به توراتشان و در ميان انجيليان به انجيلشان و در ميان زبوريان به زبورشان و در ميان فرقانيان به فرقانشان حكم مي‌كنم ».

(فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةِ وَ بَرَءَ النَّسِمَةَ لَوْ سَأَلْتُمُوني عَنْ آيَةٍ آيَةٍ لَاَ خْبَرْتُكُمْ بِوَقْتِ نُزُولِها وَ فَيِمَ نَزَلَتْ وَ اَنْبَأَتُكُمْ بِنا سِخِها مِنْ مَنْسُوخِها وَ خاصِّها مِنْ عامِّها وَ مُحْكَمِها مِنْ مُتَشابِهِها وَ مَكِّيِّها مِنْ مَدَنِيِّها)؛
«قسم به خدايي كه دانه را شكافته و انسان را آفريده است اگر از آيه آيه‌ي قرآن بپرسيد از زمان نزول و شأن نزول آن آگاهتان مي‌سازم و از ناسخ و منسوخ، از خاصّ و عامّ از محكم و متشابه از مَكّي و مَدنيّ آيات شما را با خبر مي‌گردانم».
(وَاللهِ ما مِنْ فِئَةٍ تُضِلُّ او تَهْدِي اِلاّ وَ اَنَا اَعْرِفُ قائِدَها وَ سائِقَها و ناعِقَها اِلي يَوْمِ الْقيامَة)؛[1]
«به خدا قسم مي‌دانم تا روز قيامت چه گروههايي روي كار خواهند آمد اعمّ از گمراه كننده و هدايت كننده و مي‌شناسم كه پيشوايشان و دعوت كننده‌ي آنان چه كساني خواهند بود»!

عدالت مولاي متّقيان و رعايت حقوق مردم

 به گوشه‌اي هم از عدالت و سخت‌گيري‌اش در رعايت حقوق مردم بنگريد‌:  دستور براي عموم كارگردانان حكومتش از استانداران و فرمانداران نوشته است:
(اَدِقّوُا اَقْلامَكُم وَ قارِبُوا بَيْنَ سُطُورِكُمْ وَ احْذَفُوا عَنّي فَضُولَكُمْ وَ اقْصِدُوا قَصْدَ الْمَعاني وَ اِيّاكُمْ وَ الاِكْثار فاِنَّ اَمْوالَ الْمُسْلِمينَ لا تَحْتَمِلُ الْاِضرارِ)؛[2]
«در نامه نگاري! نوك قلمها را نازك بگيريد، فاصله‌ي بين سطرها را كم كنيد كلمات زائد را حذف نماييد ميانه روي را در معاني و الفاظ رعايت كنيد . از زياده روي [در صرف بيت‌المال] بپرهيزيد كه اموال مسلمانان تحمّل اضرار و زيان نمي‌نمايد».
شب در بيت‌المال در پرتو نور شمعي نشسته مشغول حسابرسي بود.كسي داخل شد كه صحبت خصوصي داشت. امام فوراً شمع را خاموش كرد! چون شمع از بيت‌المال است و صرف چند شعله از شمع بيت‌المال براي حرف خصوصي روا نيست.[3] طبيعي است اينگونه سخت‌گيريها در حقوق،خوشايند مردم عادي نمي‌باشد و لذا گفته‌اند:
(قُتِلَ في مِحْرابِهِ لِشِدَّةِ عَدْلِهِ)؛
«بس كه عادل بود در محراب عبادتش كشته شد».

[1] - نقل از ارشاد مفيد،صفحه‌ي23.
[2] - خصال صدوق،باب‌الخمسهْْ،صفحه‌ي310.
[3] - مناقب،جلد2،صفحه‌ي110. صفیر معارفی 024

صفیرهدایت شماره 024 ؛ سلسله مباحث معارفی حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی