براى اثبات عظمت علمى حضرت عبد العظيم عليه السلام، كافى است كه بدانيم امام معصوم، مردم را براى حلّ مشكلات دينى و يافتن پاسخ پرسش‏هاى اعتقادى و عملی ‏شان، به ايشان ارجاع داده است .
صاحب بن عَبّاد در رساله ‏اى كه در شرح حال حضرت عبد العظيم عليه السلام نوشته، ¹در توصيف علمى ايشان آورده : ابو تراب رويانى، روايت كرد كه شنيدم ابو حمّاد رازى می ‏گفت : خدمت امام هادى عليه السلام در سامرّا رسيدم و مسائلى از حلال و حرام از ايشان پرسيدم . امام به پرسش‏ هاى من پاسخ داد و هنگامى كه خواستم از ايشان خداحافظى كنم، به من فرمود :
يا أبا حَمّاد! إذا أَشكَلَ عَلَيك شَى‏ءٌ مِن أمرِ دينِك بِناحِيَتِك فَسَل عَنهُ عَبدَ العَظيمِ بنَ عَبدِ اللَّهِ الحَسَنِيّ و أقرِئهُ مِنّيِ السَّلامَ .
اى ابو حمّاد! هنگامى كه چيزى از امور دينى در منطقه ‏ات براى تو مشكل شد ، از عبد العظيم بن عبد اللَّه حسنى بپرس و سلام مرا به او برسان .²
اين تعبير، به روشنى نشان می ‏دهد كه حضرت عبد العظيم عليه السلام در عصر خود ، مجتهد توانمندى بوده كه بر اساس اصول و قواعدى كه از اهل بيت عليهم السلام در اختيار داشته، می ‏توانسته ديدگاه ‏هاى اسلام ناب را در زمينه‏ هاى مختلف اعتقادى و عملى ، استخراج كند و به پرسش ‏هاى مردم پاسخ گويد .
بنا براين ، ايشان تنها يك محدّث و راوى احاديث اهل بيت عليهم السلام نبوده است؛ بلكه از علماى بزرگ خاندان رسالت بوده كه پس از معصومان ، توان پاسخگويى به مسائل علمى را داشته و توانمندى علمی ‏اش مورد تأييد و تصديق امام هادى عليه السلام قرار گرفته است .