پرسش از امام صادق (علیه السلام)در خصوص خلود در بهشت و جهنم

مردي از امام صادق (علیه السلام) سؤال كرد : خلود در بهشت و جهنّم چگونه است؟ (اين حرف ‌ها آن وقت هم در ذهن‌ها مي ‌آمده است).

(قالَ اِنَّما خُلِّدَ أهْلُ النَّارِ فِي النَّارِ لِأنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أنْ لَوْ خُلِّدُوا فِيهَا أنْ يَعْصُوا اللهَ أبَداً...)؛

امام (علیه السلام) فرمود: علّت خلود اهل آتش در آتش اين است كه نيّت آنها در دنيا اين بود كه اگر هميشه هم در دنيا باشند، براي هميشه خدا را معصيت كنند و قهراً نيّت عصيان خالد،توليد عذاب خالد مي ‌كند. اگر چه خود عمر از حيث زمان محدود بوده امّا نيّت مربوط به زمان نيست و اثر نامحدود دارد.

(...وَ إنَّمَا خُلِّدَ أهْلُ الْجَنَّةِ فِي الْجَنَّةِ لِأنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أنْ لَوْ بَقَوا فِيهَا أنْ يُطِيعُوا اللهَ أبَداً مابَقَوا)؛

و علّت خلود اهل بهشت در بهشت اين است كه نيّت آنها در دنيا اين بوده كه اگر هميشه هم در دنيا باشند، براي هميشه مطيع فرمان خدا باشند و قهراً نيّت اطاعت خالد توليد بهشت خالد مي ‌كند.در پايان نتيجه گيري نموده و فرمودند:

(فَالنِّياتُ تُخَلِّدُ هؤُلاءِ وَ هؤُلاءِ)‍؛[1]

«پس نيّت ‌هاست كه اين گروه را مخلَّد در بهشت و آن گروه را مخلَّد در جهنّم مي ‌كند».

برگرفته از تفسیر سوره یونس از تألیفات حضرت آیت الله سید محمد ضیاء آبادی صفحه 230 الی 231